سلینجر تنها نویسنده ی پس از جنگ در آمریکاست که آثارش مورد استقبال همگان قرار گرفته. این استقبال نوعی عقب نشینی ادبی از آثار نویسندگان بزرگی چون هرمان ملویل، هنری جیمز و ویلیام فاکنر است؛ زیرا که آدم های آثار سلینجر بیش تر درونگرایانی هستند که خواننده به آسانی می تواند تصویر خود و معاصران خود را در آینه ی آن ها بازشناسد. سلینجر در عین حال به تقابل کودکی و بزرگسالی دست می زند، به تقابل بی گناهی و پلیدی، امید و نومیدی و حقیقت و دغلکاری. مواجهه ی فساد آدم ها و ادراک کودک موضوعی بکر در داستان نویسی امروز است. این کودک، که هم قربانی دغلکاری های ماست و هم نجات دهده، با چشمان نگران خود در اکثر داستان ها سلینجر حضور دارد. «دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم» که حکایت تنهایی در آزادی است، یکی از ده کتاب کلاسیک مدرن جهان شمرده شده است.