یکمنامَتراجاودانهمیسازم،درپناهیادهاوخاطرهها!همچونپرندهکهپروازرا.دومگرمایآفتابهُرمآتشاستوعطشوانعکاسَشتجلّیشورومستی.بدینسانچیزیدروجودمزبانهمیکشدوبیمحابازندگیرامعنامیبخشد.آتشعشقیپنهانماندهدرعطشروزگار.سومجانیتازهمیبخشدذهنمشوّشمراپیمودنافقدرآسمان.وبرایممعنامیکندبیکرانگیراومننشستهامبهانتظاررهاییرا.
↧